هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است. ویروس‌هاى هپاتیتى که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیمارى هپاتیت مى‌شوند از نظر ژنتیکى بسیار به یکدیگرشبیه هستند.

تعداد زیادى از بیماریها از دسته بیماریهاى ویروسى هستند یعنى حضور یک ویروس در بدن منجر به بیمارى مى‌شود. این گروه از بیماریها درمان خاص و قطعى ندارند. هنوز دارویى ساخته نشده است که بتواند ویروس را از بین ببرد. در این حالت تنها سیستم ایمنى بدن باید با بیمارى مبارزه کند. در نتیجه اگر دارویى برای بیمارى ویروسى تجویز شود تنها براى بالا بردن مقاومت بدن و حمایت از سیستم دفاعى درونى است.

بیشتر بیماریهاى دشوار و طولانى مدت، بیماریهاى ویروسى هستند. از جمله این بیماریها، بیمارى هپاتیت است. بیمارى هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است. ویروس‌هاى هپاتیتى که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیمارى هپاتیت مى‌شوند از نظر ژنتیکى بسیار به یکدیگرشبیه هستند. آنچه که این ویروس‌ها را از هم متمایز مى‌کند تفاوت کوچکى در ساختار اطلاعاتى آنهاست. هر ویروس ذره کوچکى است که ذخیره اطلاعاتى ژنتیکى خاص خود را به همراه دارد. بر پایه همین تفاوت کوچک ویروس‌هاى هپاتیتى به انواع مختلفى تقسیم و نامگذارى مى‌شوند. با آنکه نشانه‌هاى اولیه بیمارى هپاتیت در تمامى انواع این بیمارى مشابه است اما نوع و شدت آسیب‌هاى کبدى در هر یک متفاوت است. ویروس هپاتیت نوع C که موجب بیمارى هپاتیت C مى‌شود یکى از این ویروس‌هاى این گروه است.

بیمارى هپاتیت C که طبق آمارهاى موجود بیش از 170 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند با نشانه‌هاى عمومى بیمارى هپاتیت همراه است. علائمى مثل تهوع، اسهال و ضعف عمومى. اما زردى پوست یا زردى سفیدى چشم در بیمارى هپاتیت C دیده نمى‌شود. این مسئله یکى از تفاوت‌هاى بارز این نوع هپاتیت با سایر انواع هپاتیت است.

دوره خفتگى بیمارى، یعنى از هنگام ورود ویروس تا شروع فعالیت آن ممکن است بین دو تا 20 ماه به طول انجامد. این امکان هست که پس از ورود ویروس بیمارى هپاتیت C سیستم دفاعى بدن بتواند تا مدتى مقاومت کند. گلبولهاى سفید که در خون شناورند مى‌توانند ویروس‌ها و باکترى‌ها را ببلعند و آنها را در خود هضم کنند. ویروس بیمارى هپاتیت C ممکن است تا مدتى در گلبولهاى سفید به صورت خفته باقى بماند اما این ویروس مى‌تواند به دلایل نامعلومى فعال شود. شروع فعالیت ویروس گاه به یک سرماخوردگى ساده شبیه است. از آنجا که بیمارى هپاتیت C با زردى همراه نیست غالبا فرد متوجه ابتلا خود به بیمارى نمى‌شود. اما فاکتورهاى کبدى خون که میزان فعالیت آنزیم‌هاى کبدى را نشان مى‌دهند به شدت بالا مى‌رود که نشان‌دهنده بر هم خوردن تعادل در کبد و آغاز بیمارى است.

روند بیمارى در بیمارى هپاتیت C سریع‌تر و آسیب‌هاى حاصل از آن شدیدتر است. از جمله آسیب‌هاى جانبى این بیمارى دردهاى مفصلى و از بین رفتگى بافت کلیه است. متأسفانه بیمارى هپاتیت C بیش از 80 درصد موارد به سیروز کبدى مى‌انجامد. با تشخیص سریع بیمارى و بهره‌گیرى از داروهاى کمکى و بازدارنده مى‌توان از تخریب بیشتر بافت کبد جلوگیرى کرد و بیمارى را تا حدى کنترل کرد.

هپاتیت‌ها به شدت مسرى هستند. مهمترین راه انتقال بیمارى هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با خون فرد بیمار و آلوده است. متأسفانه این بیمارى در زندانها و در معتادان تزریقى آمار بالایى نشان مى‌دهد.‌ درمان بیمارى بسیار پرهزینه و مشکل است. مهمترین راه مقابله جلوگیرى از انتقال ویروس است.

واکسن بیمارى هپاتیت C تا به امروز کشف نشده است. اما واکسیناسیون علیه هپاتیت نوع B بدن را بیش از 75 درصد نسبت به هپاتیت نوع C نیز ایمن مى‌کند.